Wewnętrzna krytyka to mechanizm, który większość z nas zna aż za dobrze. Głos, który komentuje, ocenia, wypomina. Czasem szeptem, czasem wręcz krzykiem. Pojawia się po błędach, niedociągnięciach, w momentach niepewności. I chociaż wydaje się, że mobilizuje — w rzeczywistości często osłabia, paraliżuje i odbiera wiarę w siebie.

Samokrytyka bardzo często ma swoje źródła w przeszłości. To sposób, w jaki nauczyliśmy się mówić do siebie, by chronić się przed odrzuceniem, porażką czy rozczarowaniem. Bywa, że powtarzamy w głowie słowa, które nie należą do nas, ale były wypowiadane przez ważne dla nas osoby. Krytyka staje się mechanizmem „na przetrwanie” — ale nie na życie z lekkością, odwagą i pełnym zaangażowaniem.

Dobra wiadomość jest taka, że z tym można pracować. I można to zmienić.

Wewnętrzny dialog nie musi być pełen surowości i oceny. Można nauczyć się mówić do siebie inaczej — z życzliwością, wsparciem i spokojem. Tak, jak mówi się do kogoś, kogo naprawdę się lubi i komu się kibicuje.

To nie jest szybka poprawka. To proces zmiany relacji ze sobą. Ale jest możliwy.

Warsztat „Z krytyka w przyjaciela” to zaproszenie do rozpoczęcia tej zmiany.
Będę Ci w niej towarzyszyć — z uważnością, doświadczeniem i przestrzenią na Twoje tempo.